Tak zwany zerowy PIT dla młodych jest już faktem. Co musi o nim wiedzieć pracodawca? Podajemy najważniejsze informacje.
Ustawa została już podpisana przez Prezydenta i będzie obowiązywać od 1 sierpnia 2019 roku. Całą jej treść można znaleźć tu: http://orka.sejm.gov.pl/opinie8.nsf/nazwa/3551_u/$file/3551_u.pdf
Zwolnione z podatku są dochody osób zatrudnionych na umowę o pracę lub umowę zlecenie. Zwolnienie nie dotyczy innych form współpracy, w tym także działalności gospodarczej.
Zwolnione z podatku są dochody otrzymane do ukończenia 26 roku życia. Liczy się data wypłaty. W szczególnych sytuacjach, wcześniejsza wypłata może spowodować, że podatek nie będzie naliczony.
Zwolnienie obejmuje dochody do 85 528 zł w skali roku u wszystkich płatników podatku (przedsiębiorców). Z ustawy nie wynika obowiązek “pilnowania” limitu ogółem, zatem każdy płatnik podatku będzie pilnował limit kwotowy w swoim przedsiębiorstwie. W przypadku zbiegu dochodów z kilku źródeł, poszkodowany będzie pracownik/zleceniobiorca, który będzie musiał dopłacić podatek w rozliczeniu rocznym.
W roku 2019 limit podany powyżej jest proporcjonalnie zmniejszony i wynosi 35 636,67 zł, gdyż nie obowiązuje cały rok. W roku 2019 od sierpnia do grudnia pracodawca z zasady nalicza podatek i odprowadza go do Urzędu Skarbowego, chyba że “podatnik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie, że uzyskane w okresie od dnia 1 sierpnia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. przychody z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy zmienianej w art. 1 będą w całości zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy zmienianej w art. 1”. Pracodawca ma obowiązek uwzględnić to oświadczenie najpóźniej w miesiącu następnym po otrzymaniu. Nie ma ustalonego wzoru oświadczenia, a my nie zamierzamy go przygotowywać.
Co ciekawe, zaliczek na podatek w latach kolejnych nie pobiera się w miesiącu, w którym podatnik kończy 26 lat, ale to czy dochód jest opodatkowany czy nie, zależy od tego, czy wynagrodzenie było wypłacone przed czy po dacie urodzin. Ustawodawca przyjął, że najwyżej pracownik dopłaci w rozliczeniu rocznym.
Możliwe jest też, że w kolejnych latach pracownik złoży wniosek o pobór zaliczek bez stosowania zwolnienia. Wtedy płatnik pobiera zaliczki bez stosowania tego zwolnienia najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał wniosek. Wniosek ten składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego. Takie rozwiązanie mogą chcieć stosować pracownicy, którzy zamiast kilkunastu groszy więcej co miesiąc, chcą otrzymać jednorazowy, grubszy zwrot na koniec roku.
UWAGA: zmienia się też sposób wyliczania składki zdrowotnej od dochodów zwolnionych. Dotychczas nadrzędną zasada brzmiała “składka zdrowotna jest ograniczona do wysokości zaliczki na podatek”. W przypadku dochodów osób do 26 roku życia zasadę złamano (zmieniono). Pracodawca ma obowiązek naliczyć składkę zdrowotną, ograniczając ją do hipotetycznej wartości podatku PIT, który by był zapłacony, gdyby dochody nie były zwolnione z podatku. Młodzi, nie cieszcie się, i tak ponad połowę podatku wam zabierzemy.
Przykład: pracownik zatrudniony na “minimalną krajową” czyli 2 250 zł brutto. Do tej pory otrzymywał zazwyczaj 1 633,78 zł. Gdyby po prostu PIT był zerowy dostawałby 1 941,52. Jednak z uwagi na składkę zdrowotną potrącaną z wynagrodzenia otrzyma 1 766,78
Wynagrodzenie do ręki będzie wyższe o 133 zł, a nie o 283 zł.
